Afgelopen augustus hebben Renée en ik een oude wens in vervulling zien gaan. We zijn toen samen met vrienden naar een optreden van Leonard Cohen in Amsterdam geweest. Ik droom er nog wel eens van. Die oude brose dichter aan het werk met een fantastische band, was een belevenis. Afgelopen vrijdag was een documentaire over hem. Hij vertelde over zijn kabbelend leven, inmiddels is hij 73. Het lijkt alsof ie niet veel heeft meegemaakt en altijd in een hoekje aan zijn gedichten zit te sleutelen. Het blijkt dat ie wel jaren kan doen over een lied. Het geeft niet, ze zijn prachtig. Zijn vertaling van Take This Waltz ( Federico Garcia Lorca 1898-1936), is zelfs subliem. In de documentaire waren voornamelijk Canadese zangers die liederen van Cohen vertolkten, ieder op hun manier. En op een gegeven moment hoor je dan een engel zingen, indrukwekkend. Ik ga me ook eens verder verdiepen in die Rufus Wainwright, is een zoon van Anna McGarrigle die samen met haar zus Kate ook mooie muziek heeft gemaakt. Ze waren er allemaal in die documentaire.
One by one the guests arrive
The guests are coming through
The open-hearted many
The broken-hearted few
And those who dance begin to dance
And those who weep begin
Welcome, welcome, cries a voice
Let all my guests come in
Part of "The Guests"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten