Na het bijzonder aangename feestje bij Henk zijn we zondagochtend naar Apeldoorn gereden. Met de machine natuurlijk. Apeldoorn binnen rijdend kwamen we langs de Naald. Er stonden nog steeds mensen te kijken. Ik schat zo'n 20 stuks. Waar ze naar keken was me onduidelijk. Ze stonden er gewoon en enkelen waren driftig aan het gebaren en spreken. Er is genoeg over gezegd dus zijn we niet gestopt naar door gereden naar ons doel:
De Apenheul. Mooi park is dat, keurig ingericht, brede wandelpaden, veel bomen en dan ben je opeens in het apenbos. Waarschuwingen genoeg voor de kleine krengen. Alles 'moet' in een apentas, kunnen ze blijkbaar niet bij. Als je de bewegwijzering volgt zie je bijna alles en dat kon goed. Ondanks de drukte bij de poort viel dat reuze mee als je er eenmaal rondloopt. Ik vond het wel leuk om al die verschillende soorten aan de gang te zien. Eigenlijk doen ze niks dan wachten tot ze weer wat gevoerd worden, dan komen ze uit de struiken, bomen enz. Het is een leuk uitje dat apen kijken, maar eigenlijk voel je je zelf goed bekeken want je ziet ze niet altijd en ze zijn er toch. Ach het geef niet.
Die aap die Julia tien jaar geleden gebeten heeft, hebben we niet gevonden. We waren van plan hem alsnog een klap voor zijn kop te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten