Andere tijden

Reed ik vroeger met gemak naar München op en neer, ben ik nu totaal uitgeput van een reisje naar Parijs op en neer. Door de storm op de heenweg was het gezellig en ging de tijd ook wel om. Het blijft af en toe toch een kunst om niet door een slingerende vrachtwagen overreden te worden. Een beetje wind en ze hebben de hele snelweg nodig. Op de terugweg zat ik me weer eens een potje te vervelen achter het stuur. Vroeger had ik een bakkie in de auto en kon je een beetje lullen met vrachtwagenchauffeurs. Nou nou, die hadden soms praatjes over hun baas of de vracht en de losplaatsen. Eentje heb ik eens laten schrikken door op het juiste moment door het bakkie tegen hem te zeggen "je moet nu wel rechtsaf anders kom je niet bij mijn klant" Zat ik dus net achter een vrachtwagen die onze machines ging afleveren en de chauffeur was me toch een potje aan het schelden over het losadres. Soms kon je ook luisteren naar oude vrouwtjes die andere de weg aan het wijzen waren. Dat was altijd gezellig. Het mens zat op de kaart mee te kijken en vertelde de chauffeur hoe die moest rijden. Is met die huidige navigatiesystemen niet meer nodig.

Gisteren ben ik dus de werken gaan halen van Ouanounou en Touitou. Helemaal in Parijs en met een busje vol retour. Het zal een prachtige tentoonstelling worden die volgende week vrijdag begint.

Touitou en Ouanounou hebben voor deze gelegenheid speciaal werk gemaakt. De een borduurt door op zijn thema en de ander verrast met nieuwe opzet.